Cando, hai dous meses, cumpridos os meus quince anos, alonguei as miñas saias ata os tornozelos, demoliron a vella escola e cambiaron á profesora. As saias longas eran necesarias para as miñas pernas, que chamaban a atención e xa me facían parecer moito máis moza; a vella escola estaba en ruínas; en canto á profesora, a pobre da señora X..., de corenta anos, fea, ignorante, amable e sempre nerviosa diante dos inspectores primarios, o doutor Dutertre, delegado cantonal, precisaba do seu posto para colocar a unha protexida súa. Neste país, o que Dutertre quere, o ministro quere. Pobre vella escola, arruinada, insalubre, pero tan divertida! Ah! Os fermosos edificios que constrúen non che farán esquecer. As habitacións do primeiro andar, onde vivían os profesores, eran tristes e incómodas; a planta baixa, as nosas dúas clases ocupábanas, a grande e a pequena, dúas salas incríbles de fealdade e suciedade, con mesas como nunca máis vin, desgastadas pola metade e nas que, razoablemente, deberíamos acabar corcovadas ao cabo de seis meses. O cheiro destas clases, despois das tres horas de estudo da mañá e da tarde, era literalmente insoportable. 1 O novo "grupo escolar" está a medrar dende sete ou oito meses, nun xardín adquirido expresamente, pero non nos interesamos moito, ata agora, nestes grandes cubos brancos que se van levantando pouco a pouco: a pesar da rapidez (inusual neste país de preguiceiros) coa que se realizan as obras, penso que as escolas non estarán rematadas antes da Exposición. E entón, equipada co meu título elemental, deixarei a Escola, desafortunadamente.

Cando, hai dous meses, cumpridos os meus quince anos, alonguei as miñas saias ata os tornozelos, demoliron a vella escola e cambiaron á profesora. As saias longas eran necesarias para as miñas pernas, que chamaban a atención e xa me facían parecer moito máis moza; a vella escola estaba en ruínas; en canto á profesora, a pobre da señora X..., de corenta anos, fea, ignorante, amable e sempre nerviosa diante dos inspectores primarios, o dotor Dutertre, delegado cantonal, precisaba do seu posto para colocar unha protexida súa. Neste país, o que Dutertre quere, o ministro quere. Pobre vella escola, arruinada, unhealthy, pero tan divertida! Ah! Os fermosos edificios que constrúen non che farán esquecer. As habitats do primeiro andar, onde vivían os profesores, eran tristes e incómodas; a planta baixa, as nosas dúas clases ocupábanas, a grande e a pequena, dúas salas incríbles de fealdade e suciedade, con mesas como nunca máis vin, desgastadas pola metade e nas que, razoabilitée, deberíamos acabar corcovadas ao cabo de seis meses. O cheiro destas clases, despois das tres horas de estudo da mañá e da tarde, era literalmente insoportable.1 O novo "grupo escolar" está a medrar dende sete ou oito meses, nun xardín adquirido expresamente, pero non nos interesamos moito, ata agora, nestes grandes cubos brancos que se van levantar pouco a pouco: a pesar da rapidez (unusual neste country). de preguiceiros) coa que se realizan as obras, penso que as escolas non estarán rematadas antes da Exposición. E entón, equipada co meu título elemental, deixarei a Escola, desafortunadamente.